Het cement in de muur

[Heissenberrug]

Grote ploegen worden vaak herinnerd om de pareltjes, die uitblinken en anders vaak gezien als een saaie ploeg. De geschiedenis van PSV kent vele pareltjes, die nog vaak gememoreerd worden. Gelukkig krijgen echter bij echte PSV fans ook spelers krediet, die niet per se opvallen door hun individuele klasse, maar juist door hun waarde voor de ploeg. Bij een muur lijkt het ook vooral te gaan over de stenen, terwijl de cement de muur pas echt waardevol maakt. Daarom bij deze een ode aan het cement in onze muur, Boscagli en Schouten.

Jarenlang waren Boscagli en Schouten redelijk anoniem in de voetbalwereld. Echte kenners wisten wie het waren, maar veel aandacht kregen ze ook van hen niet. Afgelopen jaar werd echter duidelijk dat als er een speelwijze is waarin zij passen, ze niet alleen zelf top functioneren, maar ook iedereen om hen heen. Joey Veerman kreeg de afgelopen weken het gevoel dat hij ondervraagt werd in de Eredivisie, terwijl hij op het EK nog oogde alsof hij er niks van kon. Veerman staat bekend om zijn geweldige passjes, maar hoe komt het dat hij zoveel ruimte krijgt? Ook in de Eredivisie werden dit soort spelers altijd opgejaagd, fysiek opgezocht en het leven zuur gemaakt. Veerman zelf snapte het ook niet. Ik denk dat we daarom moeten kijken naar de toevoer in de eerste fase van de opbouw, waarin Boscagli een grote rol speelt, maar waarin ook Jerdy Schouten een voorname rol speelt. Samen met Teze gaven zij vorig seizoen continu de passjes tussen de linies, waardoor een tegenstander continu moet hergroeperen om defensief nog goed te staan tegen topspelers als Bakayoko, Luuk, Lang, Tillamn, Til, Lozano enz., wat weer voor ruimte zorgt op het middenveld. Ook dit seizoen zie je met name Boscagli continu afwisselen tussen korte en lange passes, die continu de defensieve organisatie van de tegenstander ontregelen. Dat de waarde van Boscagli voor PSV daardoor niet alleen de transferwaarde van Boscagli zelf is, is daarmee glashelder. Dat andersom Boscagli ook vooral door deze speelwijze en rol in de ploeg zo ontzettend goed kan functioneren is hopelijk voor hemzelf ook evident. Zo kan hij zomaar terug een heel beperkte speler lijken als hij naar de verkeerde club zou vertrekken. Het probleem is namelijk dat fans, maar ook veel TD’s bij het bouwen van een selectie vooral kijken naar de kracht van de bakstenen en niet zozeer naar de waarde van het cement. Daardoor ook wel pijnlijk dar Jerdy Schouten uitspraken deed dat hij meer in de 16 van de tegenstander wil komen en ook hij bezig lijkt met goals en assists, terwijl zijn ongeëvenaarde waarde juist erin zit dat door hem Joey Veerman, Guus Til, Malik Tilman, Ismael Saibari en anderen daarin uit kunnen blinken. De rol van Schouten is misschien niet de rol die de meeste erkenning geeft, maar wel de meeste erkenning verdient. Hij heeft mogelijk nog wel meer bijgedragen aan ons uitzonderlijk sterke doelsaldo dan Luuk de Jong, die qua goals en assists de grote leider was, maar hoeveel van die goals waren er geweest zonder de controle die Jerdy Schouten ons bezorgde?

We hebben het gezien bij Ajax wat op een gegeven moment allerlei grote aankopen deed, maar daarbij vergat dat een muur zonder cement er prachtig uit kan zien, maar bij de eerste windvlaag keihard omvalt. Datzelfde risico speelt bij ons als we Schouten en/of Boscagli kwijtraken. Dus laat ons genieten van onze ploeg, maar vooral ook juichen voor deze mannen, die niet veel scoren, niet veel assists geven, maar stiekem toch de grootste bijdrage leveren aan allemaal die goals. En laten we niet meegaan in een idee dat deze mannen meer moeten scoren, meer assists moeten geven, meer kopduels winnen of welke statistiek dan ook. Kijk wat ze leveren, leer daarvan en zorg dat je een lijstje klaar hebt van spelers die ook dat kunnen leveren, want de waarde daarvan is in geen enkele prijs uit te drukken. Romario, Nilis, Gullit, Ronaldo en Robben maken ons geen kampioen zonder Cocu, Vogel, Lerby, Simons en Nielsen. Spelers die mentaal en tactisch zoveel meer brengen voor een team dan een technisch vaardige speler met zijn briljante momenten kan betekenen. Dat maakt een team historisch goed.

Dus een groot DANK JE WEL aan Jerdy Schouten en Olivier Boscagli voor hun onbeschrijflijke waarde in een van de mooiste seizoenen in onze geschiedenis. En hopelijk tenminste nog zo’n prachtig seizoen met hun verbindende kwaliteiten, die van onze ploeg een dream team maken zelfs zonder alle mooie aankopen waarop we stiekem ook nog hoopten. Reik naar de sterren, maar koester de grond waarop je staat.