Negentiendertien.nl

Topic voor films.

Vanavond weer eens gekeken, op Netflix. Ik vind die man toch zo'n held! Over een paar weken alweer tien jaar dood .

Gisteravond op Amazon Prime 1917 gezien. Heb mij prima vermaakt. Het verhaal zelf: mwah. Maar de prachtige beelden maken veel goed.

En zo heb ik gisteren met heel veel plezier weer op Netflix The Devil's Own gekeken uit 1997, met Brad Pitt en Harrison Ford. Ik ga de komende tijd weer wat meer goede 90's films kijken, die liggen me wel. Fijn om de acteurs uit je jeugd weer "jong" te zien.

Johnnie Walker wrote: ↑11 Nov 2020, 10:29 Gisteravond op Amazon Prime 1917 gezien. Heb mij prima vermaakt. Het verhaal zelf: mwah. Maar de prachtige beelden maken veel goed.

Samen met Hacksaw Ridge één van de beste oorlogsfilms van de laatste jaren.

PCGC wrote: ↑13 Nov 2020, 14:01

Johnnie Walker wrote: ↑11 Nov 2020, 10:29 Gisteravond op Amazon Prime 1917 gezien. Heb mij prima vermaakt. Het verhaal zelf: mwah. Maar de prachtige beelden maken veel goed.

Samen met Hacksaw Ridge één van de beste oorlogsfilms van de laatste jaren.

Hacksaw Ridge vond ik inderdaad echt een toppertje!

The comeback trail
Max Barber (Robert de Niro) is een filmproducer die veel geld verschuldigd is aan een maffiabaas. In een wanhoopsdaad alle schulden bij elkaar te sprokkelen, neemt Barber zijn toevlucht tot verzekeringsfraude. Hij cast een suïcidale filmster voor zijn volgende film, met de bedoeling hem te vermoorden tijdens de opnames, zodat er verzekeringsgeld ontvangen kan worden. Het plan loopt echter niet zo soepel als gedacht.
—

Weer een naar de bios geweest. En heb me alleraardigst vermaakt met deze actie comedy met oa Robert De Niro, Morgan Freeman en Tommy Lee Jones.

De afgelopen dagen behoorlijk wat films op Netflix gezien:

- American Gangster. Laatste tijd weinig films van Washington gezien, maar ik werd er weer aan herinnerd waarom het een van mijn favoriete acteurs is.

- Angel has fallen. Derde film in de "has fallen" reeks met Gerard Butler en Morgan Freeman. Draait natuurlijk vooral om de actie en minder om het onwaarschijnlijke plot, maar is zeker vermakelijk. Leuk ook om Nick Nolte weer te zien. Inmiddels ook al in de 80, en was hem eerlijk gezegd een beetje vergeten.

- The Hateful Eight. Blijft een van mijn favoriete films. Toffe dialogen, toffe setting, leuk ook al die personages die continu op de achtergrond hun ding doen.

- The Vault. Nee, dit was hem voor mij gewoon niet. Er zijn de afgelopen 45 jaar talloze mafiafilms gemaakt, en hoewel het probeert diezelfde spanning en vertelstijl over te nemen in deze film, is het gewoon niet goed genoeg. Nergens wordt het echt spannend, en de hoofdrolspelers zijn eigenlijk niet goed genoeg voor deze rollen. Theo Rossi was een aardige sidekick in Sons of Anarchy, maar er is een reden waarom het allemaal niet om hem draaide.

Vandaag Jojo Rabbit gekeken van Taika Waititi.
Een film over een jongetje uit de Hitlerjugend die ontdekt dat zijn moeder een joods meisje heeft verstopt in huis.

Verrassend goede film.

Zodirect even Emma kijken met Anya Taylor Joy (sowieso een reden om te kijken).
Benieuwd of ze er wat van gemaakt hebben. Jane Austen heeft zich al genoeg in d'r graf omgedraaid.

Om de hitte te ontvluchten weer eens naar de bios gegaan gisteren . 2 films gezien.

War with Grandpa
Familie komedie met Robert de Niro. Zoet, slap, af en toe een geslaagde grap. Niet veel soeps.

Freaky
Beetje in het genre van Happy Death Day, een soort horror/komedie, maar dan is het horrorgedeelte meer een slasher achtig geheel. Was wel uit te zitten. Met oa Vince Vaughn.

PCGC wrote: ↑06 Dec 2020, 06:29 Om de hitte te ontvluchten weer eens naar de bios gegaan gisteren . 2 films gezien.

War with Grandpa
Familie komedie met Robert de Niro. Zoet, slap, af en toe een geslaagde grap. Niet veel soeps.

Freaky
Beetje in het genre van Happy Death Day, een soort horror/komedie, maar dan is het horrorgedeelte meer een slasher achtig geheel. Was wel uit te zitten. Met oa Vince Vaughn.

Bij Robert de Niro heb ik de laatste jaren toch wat gemengde gevoelens. Aan de ene kant is het heel erg tof dat hoogbejaarden zoals Morgan Freeman, Robert de Niro, Al Pacino, etc nog films maken. Ze hadden ook op hun 65e met pensioen kunnen gaan en permanent aan het zwembad gaan liggen (al zullen de spotlights ongetwijfels verslavend werken), maar zeker in geval van Robert de Niro en Al Pacino vind ik de films van de laatste 10 jaar weinig bijzonders. Op een uitzondering na (The Irishman bijvoorbeeld), lijkt het vooral bezigheidstherapie. Begrijp me niet verkeerd, met zulke roemruchte carrieres hebben ze dat ook wel verdiend, maar ergens is het ook jammer.

Mooi toch juist? Gewoon lekker doen waar ze zelf zin in hebben. En daarbij, De Niro in zijn oude rol tijdens The Irishman was ook geen voltreffer.

Een leuke actie komedie met RdN die jij wel kan waarderen denk ik “The Comeback Trail”, erg grappig en goed verzonnen!

PCGC wrote: ↑07 Dec 2020, 11:43 Mooi toch juist? Gewoon lekker doen waar ze zelf zin in hebben. En daarbij, De Niro in zijn oude rol tijdens The Irishman was ook geen voltreffer.

Een leuke actie komedie met RdN die jij wel kan waarderen denk ik “The Comeback Trail”, erg grappig en goed verzonnen!

Ik vond m in de Irishman erg goed, net als de film trouwens.

Waardeloos, erg overrated. Net als de rest van zijn collega’s en de film zelf.

PCGC wrote: ↑07 Dec 2020, 11:53 Waardeloos, erg overrated. Net als de rest van zijn collega’s en de film zelf.

Volgens mij vond jij `m niet erg goed.. 8-)

The Irishman was voor mij zeker geen klassieker, maar het blijft wel overeind. Ik zie die film vooral als het échte afscheid van Pacino, De Niro en Scorsese richting het publiek: nog één keer een film maken in de stijl waarmee ze succes hebben behaald, en Pacino en De Niro samen in één film. Realistisch gezien kunnen ze elk moment stoppen met ademen, dus fijn dat dit er nog kwam.

Verder idd: ze moeten doen waar ze zelf zin in hebben. Aan mij is het echter niet besteed

Maar hij was niet goed genoeg, dat ie kon tippen aan eerder werk.

PCGC wrote: ↑07 Dec 2020, 14:20 Maar hij was niet goed genoeg, dat ie kon tippen aan eerder werk.

Zeker niet. Overigens hebben dat soort films veel te veel van elkaar weg. Elke nieuwe film is in feite hetzelfde verhaal in een nieuwe setting met andere personages. Een paar kleine jongens groeien uit tot big shots in de onderwereld, op het hoogtepunt gebeurt er iets waardoor het achteruit gaat, en dan gaan ze dood of worden opgepakt.

Wordt vaak qua storytelling wel goed uitgewerkt, maar je weet natuurlijk waar het heen gaat.

In het topic op het vorige forum had ik gezegd dat ik Once upon a time in Hollywood halverwege had uitgezet, omdat het voor mij nergens naartoe ging. Na het kijken van The hateful eight had ik toch weer voldoende energie verzameld om hun nu maar eens uit te zitten.

Wederom snapte ik gedurende de film totaal niet wat nu precies het doel van de film was, maar toen ik meerdere "movies explained" websites had gelezen, viel bij mij het kwartje. Een groot deel van de film ging namelijk over Charles Manson. Nu had ik wel van die man en z'n cult gehoord, maar ik wist totaal niet wie Sharon Tate was. Met terugwerkende kracht vond ik het daardoor opeens een stuk beter. Het ging van nietszeggend naar "hoog instapniveau". Dat feit en fictie zo door elkaar lopen, maakt het natuurlijk ook niet makkelijker.

Kortom, moet je deze film nog zien, verdiep je dan eerst een beetje in de Charles Manson historie (of niet, en doe dat achteraf en kijk de film daarna nog eens). De 60's LA/California setting is sowieso wel erg tof gedaan. Hoewel het in films altijd mooi wordt aangedikt, lijkt me dat een periode/locatie combinatie die enorm tof is om mee te hebben gemaakt.

Ik ben fan van Tarantino, maar wat ik gelezen heb over Once upon a time in Hollywood houdt me vooralsnog tegen om de film te kijken. Hij zal hoogstwaarschijnlijk te traag en te veel voortkabbelend zijn, met vooral veel dialoog. Fijn dat de acteurs dit heel goed doen, maar ik verwacht meer van Tarantino films.

The Hateful Eight was al traag, maar die kon ik nog uitzitten. Deze zou nog een stuk trager moeten zijn, dat schiet niet op.

Ren Höek wrote: ↑09 Dec 2020, 12:08 Ik ben fan van Tarantino, maar wat ik gelezen heb over Once upon a time in Hollywood houdt me vooralsnog tegen om de film te kijken. Hij zal hoogstwaarschijnlijk te traag en te veel voortkabbelend zijn, met vooral veel dialoog. Fijn dat de acteurs dit heel goed doen, maar ik verwacht meer van Tarantino films.

The Hateful Eight was al traag, maar die kon ik nog uitzitten. Deze zou nog een stuk trager moeten zijn, dat schiet niet op.

Achteraf deed het me heel erg denken aan de vertelstijl van Mad Men. Als je dat kon waarderen, dan zit het met Once Upon a time wel goed, anders kun je het inderdaad beter mijden. Persoonlijk houd ik enorm van goede dialogen, en daarom is Tarantino ook mijn favoriete regisseur.

Josef Dettelbacher wrote: ↑09 Dec 2020, 12:18 Achteraf deed het me heel erg denken aan de vertelstijl van Mad Men. Als je dat kon waarderen, dan zit het met Once Upon a time wel goed, anders kun je het inderdaad beter mijden.

Dan kan ik het dus beter mijden
En alleen de laatste 10 minuten kijken ofzo, dan is er eindelijk actie.

Persoonlijk houd ik enorm van goede dialogen, en daarom is Tarantino ook mijn favoriete regisseur.

Ik ben ook fan van goede dialogen, maar als een film bestaat uit vooral dialoog dan lees ik liever een goed boek. Dan heb ik ook goede dialogen en kan ik nog mijn eigen fantasie gebruiken, en stoor ik me niet aan de traagheid van het verhaal.

Ren Höek wrote: ↑09 Dec 2020, 13:31

Josef Dettelbacher wrote: ↑09 Dec 2020, 12:18 Achteraf deed het me heel erg denken aan de vertelstijl van Mad Men. Als je dat kon waarderen, dan zit het met Once Upon a time wel goed, anders kun je het inderdaad beter mijden.

Dan kan ik het dus beter mijden
En alleen de laatste 10 minuten kijken ofzo, dan is er eindelijk actie.

Persoonlijk houd ik enorm van goede dialogen, en daarom is Tarantino ook mijn favoriete regisseur.

Ik ben ook fan van goede dialogen, maar als een film bestaat uit vooral dialoog dan lees ik liever een goed boek. Dan heb ik ook goede dialogen en kan ik nog mijn eigen fantasie gebruiken, en stoor ik me niet aan de traagheid van het verhaal.

Boeken lees ik ook graag, maar Tarantino weet vaak wel een bepaalde sfeer en personages te kiezen, waar ik met mijn fantasie niet aan kan tippen. Die openingsscene in Inglorious Bastards, die friet met mayo of die big kahuna burger scene in Pulp Fiction, of zo'n beetje alles wat Major Marquis Warren uit weet te kramen in The Hateful Eight... Ik kan daar eindeloos van genieten.

Anyway, geef het eens een halfuur a 45 minuten, dan weet je wel of je het weet te waarderen of niet.

Gisteren geheel spontaan The place beyond the pines gekeken, zonder enige voorkennis. Had nog nooit van deze film gehoord. Ik heb genoten!

Sterrencast met o.a Ryan Gosling, Eva Mendes, Bradley Cooper en Ray Liotta. Je kunt eigenlijk weinig over de film zeggen zonder meteen in spoilers te praten, maar kort gezegd is het een meer dan twee uur durend drieluik over levens die met elkaar verbonden zijn en door gebeurtenissen vreemde wendingen aannemen.

Ik weet dat ik het totaal niet aantrekkelijk aanprijs, maar dat gaat helaas niet. Gewoon kijken!